Rootsville

Keith Dunn Band (US/B) Blues Missy Sippy Gent (16-01-2018) reporter & photo credits: Freddie info artiest: Keith Dunn info club: Missy Sippy © Rootsville 2018

Half januari en we zijn toe aan het openingsconcert in de 'Missy Sippy' wanneer het clubconcerten betreft. Op de affiche staat Keith Dunn en diezelfde 'harper' sloot op 8 december hier in deze club in 2015 af. Als zijn vaste begeleiders hebben we onze 'ami aimable', Renaud Lesire en Bart Mulders op de gitaar en als drummer is er Thomas Pultyn, en voor diegene die hem niet kennen Thomas is het neefje van de 'Wuff', alzo sprach de Bart ;-)

Keith Dunn werd geboren in Boston en draait al enkele decennia mee in de blues scène. Hij was amper 9 jaar oud toen hij zijn hart verpande aan de blues op een concert van 'T-Bone Walker'. Op 12-jarige leeftijd kocht hij zijn eerste harmonica en leerde spelen op straat. Na een tijdje richtte hij zijn eigen band 'Blue Lightning' op en speelden covers van Junior Wells, Muddy Waters en James Cotton. Ook zijn eigen label 'DeeTone Records' riep hij in het leven. Zijn tweede band noemden 'The Honeydrippers'. Keith Dunn speelde aan de zijde van namen als Hubert Sumlin, Big Walter Horton, Big Mama Thorhon en Jimmy Rogers en woont en leeft al een tijdje in Nederland.

Zoals het deze club past zit ook vanavond de 'Missy Sippy' afgeladen vol en zelfs voor 'DC Snakebuster' wordt het lobbyen om er nog in te kunnen. Na de professionele aankondiging van MC 'Missy Marie' met de allerlaatste wensen voor 2018 erbij, en onder het goedkeurend oog van Fats Waller en Bessie Smith is het tijd om er aan te beginnen.

'Tip On In' van Slim Harpo is de opener voor vanavond en daarmee zitten ze hier in de Missy Sippy' al onmiddellijk in de juiste flow. Het staat bekend dat de eigenaars en de bezoekers van deze club een voorliefde hebben voor die heerlijke mix van swamp blues en ol'school rhythm 'n blues en dus is deze Slim Harpo de gedroomde binnenkomer voor Keith Dunn. ‘Help Me’, deze ‘blues standard’ van Sonny Boy Williamson II uit 1963 hebben we al tot vervelens toe moeten beluisteren maar de versie waaraan ze hier vanavond beginnen hoort bij de meest aangenaamste. Met een intro van de band komt Keith Dunn dan uiteindelijk postvatten en voor mij mocht hun versie van deze klassieker nog wel wat langer hebben geduurd. Net als 'SBWII' zit ook Keith Dunn zoals gebruikelijk strak in het pak en net als zijn iconische voorganger is ook hij onafscheidelijk met zijn hoofddeksel.

Willie 'Lee' Brown behoorde ook bij de pioneers van de Delta blues en bracht in de 40-tiger jaren het nummer 'Ragged and Dirty' uit. Een nummer dat reeds in de 20-tiger jaren in de analen werd gezongen en waarvan één van de eerste geregistreerde opnamen was van 'Blind Lemon Jefferson', die dit nummer bracht als 'Broke & Hungry'. Met de versie van Keith Dunn worden we letterlijk meegezogen in de 'deep blues' ergens way down south.

'Billy Boy' Arnold is een van de namen waarvan we misschien gaan denken dat hij hierboven zit te jammen maar nee, deze Chicago blues man is nog steeds onder ons en is voor Keith Dunn altijd een voorbeeld geweest. Van hem brengen ze hier vanavond het diepdoordringende 'Kissin' At Midnight' uit 1956. Met een up-tempo boogie mag Renaud de vocals waarnemen waarna Keith zijn 'Mississippy Saxofoon' even aan de kant legt en als een onvervalste 'soul shouter' ons met een NOLA bluesje weet te ontroeren. WaarnaKeith Dunn en zijn band nog een onvervalste boogie brengen zoals ze in het tijdperk van de 'LP' er eentje van 20 minuten mee konden invullen. Grave kost maar helaas moet ik bij Wells zijn 'Snatch It Back and Hold It' me reppen om de laatste trein te halen. Keep on bluesin' guys! Afspraak terug in Gent in 'de Minard' op 27 januari voor de release van 'X' met Guy Verlinde & The Mighty Gators...en tien keer aanstippen hé!.. en Bart? Bad enough!!! grrrrr.